Sagan og Guð

Ég hef verið að fylgjast með The Tudors og það hefur vakið margar hugleiðingar. Ég er svoddan skussi í sögu og fór að kynna mér málin. Wikipedia varð fyrir valinu þó að ég viti að það er kannski ekki áreiðanlegasta heimildin en það er svo þægilegt að fletta þar upp. Þar fann ég líka um þættina sjálfa og það er ekkert leyndarmál að handritshöfundar taka sér mikið skáldaleyfi. 

En það sem vekur mestan áhuga minn eru trúskiptin sem ég hef alltaf haldið í fáfræði minni að  hafi farið friðsamlega fram. En það var greinilega rangt hjá mér. Kaþólskan mátti missa sín, en það var ekki farið rétt að við þá framkvæmd. Hinrik VIII hefði betur sleppt því að reyna að breita orði Guðs sér í hag. Það vakti áhuga minn hvað þessum sex konum hans gekk illa að eignast syni, sérstaklega Anne Boleyn sem missti nokkur drengsfóstur. Einmitt sú kona sem hann gifstist meðan sú fyrsta var á lífi. Tilviljun? Eða bara ávöxtur óhlýðni við Drottinn.

Þó að Guð stjórni ekki beint sem strengjabrúðumeistari þá hefur hann samt smá um það að segja hverjir stjórna. Kannski mest af því að satan hefur líka áhuga á því og reynir að hafa áhrif, því vill Guð bregðast við. Og hann stjórnar lífi fólks sem hefur gefið honum það. En það sem hann gerir ekki er að grípa inn í frjálsan vilja allra hinna sem hafa þetta val. Þess vegna eru svona mörg voðaverk framin, annað hvort verður Guð að grípa inn í alltaf eða halda mest að sér höndum. Þetta er nú reyndar efni í annað blogg sem ég gríp kannski til í hallæri.